Het zijn vooral de kleinste dingen die het doen…

Als u een ‘gewone’ crematie of begrafenis bijwoont weet u wel wat er gaat gebeuren.
Maar wat als u wordt uitgenodigd voor een Surinaamse, Islamitische, Caribische,
Indische, Chinese of Hindoeïstische uitvaart?
 
Een tijdje geleden vroeg een jongeman tijdens een ‘gewone’ begrafenis;
‘Verzorgen jullie ook uitvaarten voor Surinamers?’ ‘Ja zeker’, antwoordde ik.
‘Maar wat bedoel je precies? Want een typisch Surinaamse uitvaart bestaat eigenlijk niet!
De uitvaarten die wij, de medewerkers van de Vlindertuin, begeleiden zijn  meestal volgens de Creoolse – of Hindoestaanse traditie'.
Terwijl we verder liepen, zei hij: 'Daar heb ik niet eerder over nagedacht. Hoe gaat dat dan zo'n uitvaart?'
'Nou', antwoordde ik. 'Allereerst zijn er bij een Creoolse uitvaart vaak veel mensen aanwezig. Het is uitbundig en emotioneel! De rituelen komen zowel uit de winti-religie als het christelijke geloof en zijn bedoeld om de overledene zielenrust te geven.
De familie nodigt iedereen uit die de overledene heeft gekend. Het lichaam wordt ritueel gewassen en gebalsemd.
De avond voor de uitvaart wordt er een dodenwake gehouden tot in de vroege ochtend waarbij er wordt gedronken, gegeten, gebeden, gehuild, gezongen en gedanst. Op de dag van de uitvaart is er een plechtigheid en worden persoonlijke dingen bij de overledene in de kist gelegd. Aansluitend wordt de kist naar de begraafplaats gebracht. Iedereen is in het wit gekleed en loopt zingend met de trompettist achter de kist aan.
Ook de dragers van de kist maken swingende danspasjes om zo de kwade geesten op een dwaalspoor te brengen.
Dat is wel wat anders hé’. Hij gniffelde en zei; ‘Wauw, dat is cool. Dat lijkt me wel wat!’. Lachend zei ik: 'Ja, dat horen wel meer! Er zijn mensen die al tijdens hun leven aangeven dat zij dansend naar het graf gebracht willen worden.
Niet alleen omdat het een traditie is, maar ook omdat het troost geeft. Eigenlijk vergeten de nabestaanden door het dansen even hun verdriet, waardoor de ziel van de overledene zonder verdriet het lichaam kan verlaten’.
Hij gaf me een hand en zei glimlachend: ‘Hier word ik blij van. Dat wil ik ook’.